Yun Wu Chu Hao Cha

Uważam, że ten artykuł powinienem rozpocząć od informacji, że każdorazowe parzenie tej herbaty traktuję w moim życiu jako wydarzenie niezwykle wysokiej rangi. Jest tak za pewne dlatego, że na co dzień w Japonii pije się herbaty takie jak sencha, bancha, kukicha, genmaicha czy hojicha. Gyokuro jest herbatą niezwykle ekskluzywną i zaparzaną na specjalne okazje. W powszechnej opinii uchodzi za najszlachetniejszą z japońskich herbat. Jej nazwę tłumaczy się jako "jadeitowa rosa". Wyjątkowość tej herbaty kryje się przede wszystkim w procesie produkcji. Z tego, co udało mi się przeczytać w wielu miejscach, plantacja dokładnie trzy tygodnie przed zbiorami jest zacieniana za pomocą bambusowego lub trzcinowego dachu, budowanego nad całymi  polami. W efekcie czego w liściach gromadzi się więcej aminokwasów. Następnie specjalnie wyselekcjonowane liście poddawane są dalszej obróbce typowej dla japońskich herbat zielonych. Historia produkcji gyokuro sięga roku 1835, kiedy Yamamoto Kahe

Tokujo Karigane Isecha - jedno z moich ciekawszych odkryć herbacianych ostatnich miesięcy. Jest to wysokiej jakości japońska herbata zielona pochodząca z regionu Ise w prefekturze Mie, w środkowej części wyspy Honshu. Niezwykle ciekawe w tej herbacie jest to, że w jej skład nie wchodzą tylko liście herbaty sencha, ale także specjalnie wyselekcjonowane łodyżki krzewów herbacianych. Owe łodyżki nazywane karigane są uzyskiwane w procesie produkcji zacienianej herbaty kabusecha. Kabusecha jest rodzajem herbaty sencha, zacienianej w nieco odmienny sposób niż gyokuro, tylko na tydzień przed zbiorami, gdzie w przypadku gyokuro zacienianie trwa zwykle 21 dni. Dopływ światła jest ograniczany do około 50%, w efekcie czego uzyskuje się herbatę będącą dokładnie pośrodku gamy smaków między senchą, a gyokuro, łączącą odświeżające cechy sencha oraz słodycz gyokuro. Moim zdaniem, Karigane to herbata o łagodnym, kwiatowym aromacie, delikatnym seledynowym kolorze naparu i świeżym smaku. Warto zauważ

Z tą herbatą nie wiążą się żadne spektakularne legendy albo historie. Uznałem, że powinna się tutaj znaleźć w jednym z pierwszych postów, gdyż jest to aktualnie jedna z moich ulubionych herbat. Bai Lu Green to wiosenna herbata zielona pochodząca z Tajwanu. Aktualnie udało mi się dostać odmianę tej herbaty wyprodukowaną na Tajwanie, w powiecie Nantou, w gminie Mingjian. Jej zbiory miały miejsce w pierwszym tygodniu kwietnia tego roku. Po zajrzeniu do opakowania od razu w oczy rzuca się to, że liście tej herbaty są dobrze zachowane i duże, bowiem w przeciwieństwie do dobrych herbat chińskich, tajwańskie herbaty zielone są często produkowane z większych i bardziej dojrzałych liści. Co ciekawe, Bai Lu Green, pomimo iż jest herbatą zieloną, jest wytwarzany ze szczepu herbaty, który na Tajwanie jest zazwyczaj przeznaczony do produkcji klasycznych herbat typu oolong. Wydaje mi się, że te czynniki oraz dość specyficzny klimat na Tajwanie wynikający z jego położenia geograficznego wpływają

Herbata uprawiana tylko i wyłącznie w prowincji Jiangxi w Chinach. Jest to najprawdopodobniej jedna z najbardziej znanych chińskich herbat zielonych. Pojawiający się w jej nazwie człon "Yun Wu" oznacza "pośród chmur i mgieł", co nawiązuje do terenów, w których jest uprawiana. Z tego, co udało mi się dowiedzieć z różnych artykułów, w dawnych Chinach krajobrazy Lu Shan były tematem licznych wierszy i obrazów. Najprawdopodobniej to naturalne piękno Lu Shan sprawiło, że region ten był również przez wieki duchowym centrum chińskiej cywilizacji. Pośród tych mistycznych wzniesień od wieków jest także uprawiana herbata. Pojawiające się porankami i wieczorami mgły i chmury tworzą szczelne okrycie dla herbacianych krzewów, co pozwala jej rosnąć w bardzo wyjątkowych warunkach. Idealne warunki do uprawy herbacianych krzewów wspomaga także odpowiednia ekspozycja na promienie słońca, które przebijają się przez mgliste okrycie i rozproszone padają na liście herbaty.  Jedno